Geloofsvergeetwoord: Wenen 05 jun 2022 Geloofsvergeetwoord: Wenen Good old ‘Trommius’ wordt erbij gepakt. (Dat is een concordantie,maar dat is een ander vergeetwoord. Een concordantie is een boek waarin je op kunt zoeken waar een woord in de Bijbel voorkomt. ‘Trommius’ gaat daarvoor terug naar het Hebreeuwse of Griekse woord en zet alle plekken in de Bijbel waarin dat ook voorkomt op een rij. Tegenwoordig gebruiken we daarvoor een zoekfunctie op het internet). Trommius maakt nog gebruik van de spelling met ee: weenen dus. En dan komt ‘Jezus weende’ en ‘Maria weende’ uit Johannes 11 – het verhaal over de opwekking van Lazarus - bovendrijven waar Wilma ook al naar verwezen had. Maar daarnaast ook nog 30 andere nieuwtestamentische plaatsen waar in het woord voorkomt. De ingetogenheid is voor Wilma een belangrijk aspect. “Jezus verliest zichzelf niet. Hij heeft zichzelf te allen tijde in de hand. Als hij de tempel reinigt, misschien niet helemaal maar verder wel.” In haar eigen leven speelt het woord ook een rol. Laatst hoorde ze zorgelijke berichten van een vriend. Dat raakte haar. “Het voelde als wenen. Het trof me wel diep maar er welden geen tranen op.” Bij een adoptiebewijs hoort de plechtige belofte goed voor het vergeetwoord te zorgen en naar beste vermogen het gebruik ervan in woord en geschrift te bevorderen. Op de vraag hoe de adoptant dat voor zich ziet antwoordt ze lachend “Ik zal een brief aan de kinderen laten weten, dat wenen een mooie woordkeus is voor ingetogen verdriet.” Toen ik weer terug was van het overhandiging van het adoptiebewijs met bijbehorend interviewtje heb ik even nieuwerwets – met de zoekfunctie van de NBG website - gezocht. Dan blijkt dat waar de NBG’51 ‘wenen’ gebruikt, de NBV ‘weeklagen’ te gebruiken. Dat verraadt dat de waardering van het laten zien van emoties sterk cultureel bepaald is en bij een Jezusbeeld te horen dat door de tijd bepaald is.

terug