Even voorstellen: Ds. Wim Blanken 14 feb 2022 Even voorstellen: Ds. Wim Blanken Ik ben inmiddels met emeritaat. Groenlo was de laatste gemeente die ik mocht dienen. Mijn vrouw en ik wonen sinds enkele jaren, met veel plezier, in Zutphen. Mijn echtgenote werkte als verpleegkundige. We hebben “veel hoeken” in Nederland gezien. Onze beide dochters hebben dan ook weinig moeite met de kaart van Nederland. Ze zijn geboren in Groningen. Mijn eerste gemeente was Warffum–Breede op het Hogeland, niet ver van de Waddenzee. Vervolgens vertrokken we naar Voorschoten, bij Leiden. Daarna een beroep naar Epe en Oldenzaal. Weer een nieuwe uitdaging vonden we in Doorwerth bij Oosterbeek–Renkum. Tenslotte een periode in Coevorden en dus in Groenlo. De rode draad, gedurende ruim 40 jaar, was toch wel: enthousiasme voor de oecumene, in het bijzonder voor de samenwerking tussen Hervormd en Gereformeerd. In enkele gemeenten genoot ik intens van het contact met de R.K.K. en niet te vergeten met mensen uit de moskee. De relatie tussen kerk en samenleving hield en houdt me bezig. Zo vertelt de titel van mijn doctoraalscriptie: “Kleur bekennen in een kleurrijk Europa.” In mijn eerste gemeente ontdekte ik gelukkig de betekenis van de liturgie voor het gemeenteleven. Dat heeft me veel gebracht. En dan nu de viering waarin ik mag voorgaan, op de 1ste zondag in de 40 – dagentijd of lijdenstijd.  Aan het Paasfeest gaat, zoals aan het Kerstfeest, een periode van voorbereiding vooraf. ’t Is, na de luidruchtige, vrolijke stemming tijdens het carnaval, een periode van inkeer. De kleur deze weken is paars, kleur die oproept tot bezinning. In sommige delen van de kerk wordt gevast, als oefening in bewustwording. Wij houden ons doen en laten tegen het licht dat het Evangelie laat schijnen. We durven een blik in de spiegel van de zelfkritiek te werpen. Dat stemt mogelijk niet vrolijk. Een zekere zwijgzaamheid ligt dan voor de hand. Een poosje wonen in de stilte kan heilzaam zijn. Ook Jezus zocht de eenzaamheid van de woestijn op, niet om bovengenoemde reden, maar om tot klaarheid te komen over Zijn roeping. In de stilte kan God opnieuw het woord nemen. Dusdoende luisteren we onszelf tevoorschijn als mensen die met Jezus zijn gestorven en met Hem mogen opstaan tot het leven, waaraan de toekomst is. Ons spreken, onze reactie op het Evangelie, begint inderdaad met luisteren! Dit jaar staat 1 Samuël 9:29–10,1 op het rooster. De profeet Samuël zalft Saul tot koning. Vanaf het begin is de vraag of Saul zich ontpopt tot koning naar Gods’ hart. Uit het Evangelie staan we stil bij Johannes 11, 45 – 12, 11. Naar aanleiding van de opwekking van Lazarus groeit de spanning tussen Jezus en de godsdienstige leiders van het volk. In Bethanië houdt men ter ere van Jezus een maaltijd. Op dat moment neemt Maria, de zus van Lazarus en Martha, nardusolie, een kostbaar goedje vooral om de geur. Jezus ervaart deze daad van pure liefde als bemoediging: sterker dan de dood is Gods’ liefde!   Een goede dienst gewenst!

terug